Со секое зајдисонце си велам: Еден ден од мојот живот е помалку. Една можност помалку, една надеж помалку. И затоа веќе нема да го одложувам животот за некоја неизвесна иднина. Да очекувам нешто фасцинантно да се случи во некое далечно утре. Не сум ни сигурен дека ќе го имам. Ќе гледам само што е убаво во моментов и да трае. Денот на благодарноста е како да си единствениот во светот кој има можност да ужива во него.
Со секое зајдисонце имам чувство дека ништо не се менува, но кога ќе погледнам наназад ми се чини дека се е сменето. Се е многу променето, луѓето, околностите, можностите. А најмногу ми се чини дека се променив самиот себеси. Но животот знае. Живот е тој кој ги меша картите кои веќе не ги играм, бидејќи на крајот секогаш сè излегува по свое. Сега гледам поинаку. Секое зајдисонце како предупредување што ми вели: Твојот живот станува сè помал, размислете добро што ќе правиш со него.
