Да се биде во можност да се продолжи понатаму е толку потценета карактеристика. Како и секој што сака храброст и самодоверба и интелигенција и убавина. Но, ако размислите за тоа, на никој од нас не му треба ништо од тоа.
Но, сите ние се среќаваме со неуспеси што треба да ги поминеме. Се повредуваме меѓусебно, ја губиме работата и поминуваме низ раскинувања и нашите миленици умираат. И, сè уште се очекува да работиме следниот ден – да одиме на тренинг, да готвиме или да ги земеме нашите браќа и сестри од училиште.
Одговорностите не сфаќаат дека дел од нашиот свет едноставно се срушил, тие не исчезнуваат само затоа што чувствуваме дека не можеме повеќе да ги правиме. Но, продолжувањето понатаму е моќ.
Можеме да продолжиме да бидеме самите себеси, без да бидеме тажни или растргнати од нешто негативно што ни се случило и што дури и не звучи како достигнување, но тоа е најголемото достигнување. Затоа што секогаш кога мислиме дека не можеме напред, дека немаме повеќе сила, тогаш Бог ни го докажува токму спротивното – тој ни дава од својата, за никогаш да не потклекнеме.
