Една последна молитва
Драги Боже,
Јас сум од оние толку нормални луѓе. Нема да тврдам дека те познавам најдобро ниту, пак, дека се трудам доволно, иако треба. Јас, наводно, нема да кажам дека се молам добро ниту, пак, дека моето срце е секогаш таму кога го правам тоа но неколку пати тоа успеа да го најде патот до тебе.
И тоа те препознава и те зголемува.
Јас сум од оние нормални луѓе кои ќе продолжат да се обидуваат и кои ќе продолжат да се борат да го пронајдат својот пат иако се сопнуваат и паѓаат, но, ќе продолжам да доаѓам кај тебе, те молам слушни ме сега моето срце е истоштено безнадежно е и скршено.
Нема што да каже нити да побара нешто од тебе, ги изгубив сите надежи но, и покрај сето тоа, сепак сакам да се надевам на една работа – да немам такво срце, за да не сакам повеќе никогаш, да не се врзувам за ништо и за никој друг освен за тебе.
Да бидам доволно силен да го додржам емотивниот ураган во мене, да бидам доволно силен да продолжам со мојот живот и да знам што да правам.
Да заборавам на она што никогаш не можело и не може да биде. Боже, сакам да бидам ослободен од моето срце.
И тоа е мојата последна молитва, се молам сега на силниот тебе.
