Благодарен сум за препреките на патот кон целите, бидејќи преку нив сфатив дека нема едноставни решенија и кратенки за вредни достигнувања. Тие ми покажаа дека не е само драгоцената цел што ја постигнав, туку каква личност станав соочувајќи се со препреки што ме направија посилна, трпелива и посилна личност.
Благодарен сум им на луѓето кои секогаш ми го покажуваа своето друго лице, лажно и вештачко, затоа што поради нив научив да го ценам присуството на оние луѓе кои не беа тука и кои секогаш го кажуваа она што мислеа. Благодарен сум им на оние што ми свртија грб на улица кога ме видоа или дека не сум доволно значаен за нивното општество или што не ми треба ништо. Сите ме научија да започнам да барам вредност во себе. Благодарен сум им на оние што ме поддржуваа дури и кога не можев да мислам на себе, на оние што ме гушкаа кога ме повредија, на оние што ме слушаа дури и кога немав што да кажам паметно.
Благодарен сум им на оние што ме вратија во подобра состојба кога целиот свет се распаѓаше, на оние кои имаа доверба во мене и моите способности и тогаш кога навистина не ги сметав за нешто премногу големо и важно. Треба еднаш да им се заблагодарам на сите луѓе што беа таму минувајќи затоа што ме научија да не се преценувам себеси, оние кои беа таму за некои свои интереси затоа што ме научија како да се борам за себе и оние кои ми подадоа рака кога тоа беше затоа што поради нив одев напред низ животот. Сите тие имаа причина и никој не беше таму случајно. Со ова чувство на благодарност, многу е полесно да прифатам што и да ми донесе иднината.
