Времето не го менува човекот, луѓето и средбите го менуваат. Се менува со удари, разочарувања, повреди. Тој е променет од неговите очекувања кои не се исполнети, тој се менува од желбите што ги сакал, а не ги остварил. Се менува со целите кон кои тој се залагал, но не ги остварил.
Се менува со секој момент на осаменост во кој тој имал потреба од некого и немал никој. Тој се менува со секое чувство што го дал, а не возвраќа, и секоја надеж што ја негувал, и на крајот исчезнала.
Го менуваат човекот и победуваат, но многу почесто на полошо. Тој е променет од успесите што ги постигна бидејќи повеќе не ги забележува оние со кои некогаш бил опкружен и кои му помогнале да успее во тоа. Несреќите и загубите го менуваат човекот затоа што тој почнува повеќе да ги цени малите нешта.
И да се прифатиме себеси како што навистина сме, веќе не се стремиме кон некое совршенство од светот и животот. Се што го менува човекот и се што човекот менува, тоа е единственото непроменливо во овој живот.
