„Драга најдобра пријателке, ти благодарам што остануваш до доцна со мене, ги слушаш моите проблеми и болка и ги земаш за свои.
Ти благодарам што никогаш не се жалиш, дури и не се двоумите да ме поддржиш кога ми требаш. Ти благодарам што се смееш со мене. Дури и во деновите каде што сум на работ на откажување, подготвена да се фрлам во огнот, твојот безграничен хумор се претвора во спасувачки сплав. Се чини дека секој збор од нашите разговори може да ја замени секоја солза, секоја пукнатина на моето рането срце. Ти благодарам што веруваш во мене – дури и кога не верувам во себе. Ти благодарам што ми кажуваш дека можам да го сторам тоа, дури и додека се убедувам себеси дека не можам. Ти благодарам што очекуваш големи работи од мене, бидејќи искрено, понекогаш очекуваш поголема величина од мене отколку јас. Ти благодарам што си вистинска со мене. За тоа што не ги трпип моите глупости туку ме охрабруваш да ги направам промените што треба да ги направам во мојот живот. Секако си секогаш тука за да слушаш и знаеш како да ме натераш да размислувам за иднината. Ќе ме натераш да размислувам како јас всушност можам да решавам проблеми, а не само да се занимавам со нив.
Ти благодарам за ситниците. Ти благодарам доаѓаш кога ќе ми се расипе автомобилот, или ќе ми донесеш ручек кога работам долга смена или ќе ми напишеш картичка за мојот роденден. Ти благодарам што ме потсетуваш на мојата вредност во малите, секојдневни моменти. Ти благодарам што додаваш боја на мојот живот, дури и додека го сликам сопствениот свет во досадни сиви нијанси. Ти благодарам што донесуваш надеж на мојата безнадежност, донесуваш живот во мојата безживотност и радост во мојата безизлезност. Ти благодарам што ми си пријател. Ти благодарам што постоиш!“
