Едуардо Галеано несомнено бил голем човек кој никого не оставал рамнодушен. Овој уругвајски писател, автор на меѓународни наслови, како што е „Сеќавањето на огнот“ (1986) и „Отворените вени на Латинска Америка“ (1971) им понудил на своите читатели размислувањата за светот, љубовта, религијата, фудбалот…
„Создадени сме од времето. Ние сме негови гласови и стапала. Стапалата на времето чекорат по нашите стапки. Порано или подоцна ветровите ќе ги избришат нашите трагови. Сите го знаат тоа. Чекорење низ ништо, траги од никого? Гласовите на времето го проповедаат својот пат.“
„Ние живееме во свет каде што погребите се поважни од покојникот, каде што свадбите се поважни од љубовта, каде што изгледот е поважен од паметот. Ние живееме во култура каде што амбалажата ја презира содржината“.
„Ако паднам, тоа е заштоа што одев. И вредно е да одиш дури и ако паднеш.“
„Само будалите веруваат дека тишината е празнина, никогаш не е празнина. Понекогаш е најдобар начин на комуницирање токму оној преку тишинаа.“
„Постои т.н Меѓународна заедница? Дали е тоа нешто повеќе од клуб на трговци, банкари и војници? Дали е тоа нешто повеќе од уметничкото име кое е создадено од САД кога играат?“
„Љубовта е понижувачка бидејќи се извршува вертикално и одозгора; солидарноста е хоризонтална и подразбира меѓусебно почитување.“
„Насилството предизвикува насилство, како што знаеме; но исто така создава добивка за индустријата на насилство, која го продава како спектакл и станува објект на потрошувачка.“
„Гладот влијае врз стравот. Стравот од тишината пробива улици. Стравот се заканува: Ако сакате, ќе имате ХИВ. Ако пушите, ќе имате рак. Ако дишете, ќе имате загадување.“
„Единствен начин историјата да не се повтори е да ја чувате со животот.“
„Најмоќните институции, ММФ и Светската Банка ги водат три или четири држави. Останатите гледаат. Светот е организиран во воената економија и културата на војната.“
„Мојот најголем страв е дека сите патиме од заборав. Пишувам за да го опоравам памтењето на човековото виножито, кое е во опасност да биде унакажано.“
„… бројни се оние осудени на глад за леб, а уште побројни оние осудени на глад за прегратки.“
„Од година на година фудбалот се лади, а водачот наместо крв во вените гарантира успех. Страста за играта поради играта, слободата на забавувањето и забавата, сето тоа бескорисно и генијално лудување полека станува предмет на носталгично сеќавање.“
