Не станува збор за тоа да ги пребродиме работите веднаш или да се разбудиме едно утро и да се чувствуваме заздравено за некое чудо. Станува збор за движење напред, чекор по чекор, колку што можете понежно. Станува збор за тоа да дозволите срцето да заздрави што е можно поблаго и како што треба.
Понекогаш треба прво да се фокусирате на малите битки. Како да го превртите јорганот наутро и да станете од кревет. Како да го одвиткате заплетканиот хаос на вашата коса, да ја земете четката и да се ослободите одеднаш од јазлите. Како да одите во самопослуга да земете не само сладолед, туку и овошје и зеленчук. Како да правите појадок, ручек и вечера за себе. Како да ги исклучите светлата и да дозволите пламенот на свеќата да трепери нежен сјај во просторијата. Како да ја сложувате облеката во плакарот и да се туширате без да плачете додека водата тече низ вашите образи.
Понекогаш треба да го игнорирате напредокот на другите луѓе и да се фокусирате на вашите мали чекори. Како средба со некој стар пријател на кафе и правење планови за вечера. Како да аплицирате за нова работа што со нетрпение ја очекувате или да направите промени во онаа која моментално ја работите. Како да се смеете на вашиот одраз во огледало и да се облекувате секое утро, дури и ако нема да излезете од дома. Да излезете како и да прошетате, да вдишете свеж воздух, да разгледувате низ продавниците и кафулињата што порано ви носеле радост. Како да дозволите да се вратите во вашиот сопствен живот, но како нова личност со нова перспектива.
Зацелувањето не е само еден единствен скок кој ве дели. Станува збор за малите работи што ги правите секој ден и кои ве тераат да се чувствувате повторно топло. Не станува збор за тоа да ги пребродиме работите веднаш или да се разбудиме едно утро и да се чувствуваме заздравено за некое чудо. Станува збор за движење напред, чекор по чекор, колку што можете понежно. Станува збор за тоа да дозволите срцето да заздрави што е можно поблаго и како што треба.
