Стигнав до точка во мојот живот кога ништо не ме боли толку лошо како порано. Работите се случуваат,а. Имам изградено ѕид околу себе користејќи ништо друго освен самоубие кон себе и затоа кога работите ќе тргнат наопаку, повеќе не ме засега. Сега се сакам себеси доволно за да ја знам својата вредност, а тоа значи да не плачам за некој што не ме сакал доволно за да остане или да се бори за мене кога требало. Порано бев таков човек на кој ќе влијаеа и најмалите работи, и покрај тоа што претрпев толку многу за толку краток временски период. И сега, не можам да пролеам ниту една солза. Ова не е затоа што немам чувства, туку затоа што знам дека никој не вреди за моите солзи. Порано мислев дека ништо не се подобрува, и дека работите можат само да се влошат и некои од нас се наменети само за болка. Но, грешев. Работите се подобруваат и тоа е се што сега го држам близу до мене. Најситниот сјај на надеж и можност – фактот дека секогаш има светлина на крајот од тунелот и без разлика што и да каже некој, работите се подобруваат со текот на времето.
И дури и ако се чини дека работите не се подобруваат со текот на времето, заработувате доволно сила да се справите со нив и тоа е напредок, тоа е сепак чекор во вистинската насока. И покрај тоа што понекогаш чувствувате како животот да не тргнал напред и сеуште сте на истото место – боли, ви го крши срцето и ги губите луѓето постојано – не сте истата личност од која прв пат доживеавте загуба. Вие сте различни. Растевте на многу начини и стекнавте таква сила што ја немавте порано. Понекогаш, тоа е се што ви треба – надевајте се дека работите ќе се променат на најдобро. Затоа, не ме болат работите како порано. Успеав да верувам во светлината кога порано ја немаше, сфатив дека само јас имам моќ да се заштитам. И што е најважно, научив да го правам она што сите ни е тешко да го направиме – научив да се сакам себеси на начини што никогаш не сум мислел дека е можно, и тоа е она што ме спаси.
