Мислам дека секогаш знаеш кога треба да си заминеш. Тоа е она бранување во твојата душа, прашање што се пропушта низ твоите коски на најтивок начин. Мала болка во вашиот ум, умор што постои во душата. Мислам дека секогаш знаеш кога треба да се откажеш. Кога треба да го положиш оружјето и да престанеш да се бориш. Мислам дека секогаш знаеш, кога веќе не функционира, кога твоето срце не се држи. Но, исто така мислам дека љубовта ја поистоветуваш со борба, дури и кога знаеш дека војната заврши.
Одиш во битка секој ден, дури и кога не сакаш, дури и кога се што е во тебе бара да се повлечеш, бара одмор. Мислам дека секогаш знаеш кога треба да си заминеш, само треба да си дадеш дозвола да го сториш тоа. Само треба да собериш храброст и да заминеш, да ставиш една нога пред друга. Само треба да разбереш дека тоа не значи дека не си успеал или дека не даде со се што имаше во себе. На крајот на денот, мислам дека секогаш знаеш кога треба да си заминеш. На крајот на денот, прашањето е одговорот.
