Да се преживее поразот е едно од најтешките нешта. Го поминувате едниот, го поминувате другиот и тогаш кога продолжува низата мислите дека сте губитник и дека животот ви е неуспешен. Но, тогаш ви треба само една работа, дајте си уште една шанса и сфатете дека новиот ден не значи само ново изгрејсонце, туку и сосема нова можност.
Учите да преживеете порази кога ќе си кажете дека вашата иднина зависи од тоа и дека ако дозволите порази да ве скршат, можете веднаш да се откажете од сите соништа за кои некогаш сте живееле. Најлесно е да се откаже од сè и да се помирите со фактот дека животот е неправеден и тежок и да се обидете да избегате од него, но треба да се живее секој ден, дваесет и четири часа на ден, без оглед на се. Треба да научите да преживеете порази гледајќи во небото, слушајќи ги звуците на природата кои ви ја враќаат силата и потпирајќи се на рамото на некој на кој му верувате. Ако само погледнете во земјата, нема да дочекате нов ден, нема да најдете нова надеж и причина за животот пред вас. Животот е уметност на преживување на поразот, уметност на трпеливо минување низ тешки времиња.
Тоа не е борба што трае еден ден или неколку дена, тоа е борба која трае цел живот и борба во рамките на која треба да се знае како да се зачува мирот, да се зачува силата и да се зачува достоинството. Животот е да ја пронајдете вашата вредност и во вашите неуспеси и да знаете дека во нив лежи нашата најдлабока точка од која можеме и треба да одиме напред. Затоа треба да ја претвориме својата болка во раст, да излеземе од талогот на негативни чувства и да сфатиме дека животот е премногу краток за да живееме на што било лошо. Првиот чекор по поразот е најтежок, но тој чекор е најважен бидејќи од тоа зависи целата наша иднина. Нека биде чекор напред, а не чекор назад. Најдобрите работи во животот бараат жртва, но затоа и најдоброто доаѓа по таа жртва.
