„Не можам да излезам со тебе“. рекла Предрасудата.
„Ајде да прошетаме низ градот рака под рака“, рекол Копнежот.
„Може да ме види некој познат“, одговорила Предрасудата.
„А да одиме негде кај што нема луѓе?“ шепнал Копнежот.
„Може случајно да наиде некој и да ме види со тебе“, почнала да се нервира Предрасудата.
„А што мислиш да излеземе само како пријатели?“, бил упорен Копнежот.
„Како да не, зарем пријателите не треба да се избираат?“, просаскала Предрасудата и продолжила: „Не, не и не. Во никој случај не можам да излезам со тебе!“
Ех, колку убави мигови во животот пропуштаме, драги мои, робувајќи им на предрасудите? А, токму за предрасудите зборува и оваа вистинска приказна од мојата пракса.
Превземено од Виолета С. Марсол
