На едни параолимписки игри кои се одржале во Сиетл, девет натпреварувачи од кои сите поминале низ тешки и напорни подготовки, се собрале на стартната линија. Кога судијата го означил почетокот трката на сто метри, натпреварувачите почнале да трчаат.
Сите освен едно дете кое тргнало и набрзо застанало, паднало и се срушило на подот и почнало да плачи. Преостанатите осум натпреварувачи виделе што се случило, забавиле и сите до еден престанале да трчаат кон целта и се упатиле кон детето кое плачело.
Една натпреварувачка, девојка со Даунов синдром клекнала покрај детето, го бакнала и го уштеила со зборовите: „Сигурно сега ќе ти биде подобро“. После тоа сите девет натпреварувачи се фатиле за раце и заедно ја завршиле трката.
Гледачите биле првобитно збунети, но потоа почнале со воодушевување да ги бодрат натпреварувачите.
Овие деца на сите ни порачаа: „Постојат нешта кои се поважни од победа“
