Највредните работи во животот доаѓаат кога ќе престанеме да се оптеретуваме со неважното. Лесно е да се каже, но како да се живее?
Чувствуваме колку е тешко кога ќе сфатиме дека сме врзани со стотици синџири за она што всушност нема никаква улога во нашите животи. Колку може да ја смени нашата иднина што таму некој помислил или рекол нешто за нас? Дали нашето утре зависи од сликата што ја имаме во очите на другите луѓе или можеби од тоа што ние самите ќе направиме, преземеме, ризикуваме, да зачекориме во непознатото? Највредните работи во животот доаѓаат кога ќе престанеме да се оптеретуваме со неважното. Колку треба да поседуваме за да бидеме среќни? Колку луѓе треба да не поддржат и да ни аплаудираат за да имаат потврда дека вредиме? Секој во светот може, но ако нема чувство на самопочит и вредност во нас, нема да добиеме ништо. Можеме да имаме сè на светот, но ако не знаеме како да ја зауздаме нашата внатрешна желба, ќе се задушиме во работи што ќе ни го одземат просторот за живеење и ќе не остават празни.
И треба малку, само малку за да се направи список на приоритети и сè друго што не е дел од него, едноставно да се каже: Јас одбивам да бидам роб на работите наметнати од другите. Одбивам да учествувам во лудата трка да споредувам кој е во подобра позиција и кој има повеќе затоа што никој не знае дали ќе доживее утре. Само сакам да научам да уживам во мали нешта што го развеселуваат срцето, да разговарам со пријател, да шетам или да пијам кафе со некој близок, да ја читам омилена книга во осаменост, детска насмевка или самиот факт дека сум се разбудил здрав ова утро . Секој ден од вашиот живот треба одново и одново да се потсетувате на оние илјадници работи што навистина не можат да донесат внатрешен мир и исполнување. Помалку да гледаме на она што било, а повеќе на она што допрва ни претстои.
