Животот те учи дека на крајот подобро е да се повлечеш некаде во самотија и да плачеш се што ти лежи на дното на душата, отколку да им објаснуваш на сите што те боли, зошто си таков и што те мачи. Луѓето порано или подоцна удираат таму каде што сте најслаби, каде што сте најотворени. И потоа заминуваат. И тие се враќаат да видат како се справувате со тоа. Има луѓе кои ти докажуваат колку може да биде убав животот и луѓе кои ти докажуваат колку може да биде болен. Добрата работа е што на крајот ќе одредите кој ќе остане во вашиот живот.
Сите најдобри приказни во вашиот живот започнуваат по вашите најтешки моменти. Едноставно таквите моменти ги отвораат очите подобро од сите сознанија заедно. И тогаш сфаќате дека колку побрзо престанете да верувате во бајки, толку полесно ќе ви биде. Луѓето ќе ја кажат својата страна на приказната, а вие својата. А вистината е секогаш некаде на средина. И не се извинувајте што не ги исполнивте очекувањата на сите. И не мораш. Треба само да го живеете животот онака како што најдобро знаете.
