Ми недостига детството, не поради младоста туку поради она кое го правев..
Ми недостига детството поради сите нешта кои можев да ги видам тогаш.
Дрвјата кои растеа, зелената трева и цвеќињата кои цутеа. Синото море, мирисот на песок и сол, планините и тивкиот ветер. Зрелото овошје и сокот кој течи по моите раце.
Капките дожд кои се лизгаат од мојата коса, смеата и трчањето додека бегав од грмотевиците.
Сонцето кое ја галеше мојата кожа и ја правеше румена.
Ми недостига затоа што тогаш сите тие мали нешта беа најважното нешто во мојот живот, живеевме за нив и се радувавме на нив.
Но во исто време сум среќна затоа што некогаш постоеше време кога не постоеше технологијата и уживавме во сето она кое ни го пружи животот, еднаш постоеше свет кој беше живописен и шарен, ајде да се потрудиме повторно да го вратиме.
