Навечер не прашуваш и не бараш многу работи. Само се прашуваш дали има кој да те разбере и некој да те почитува. Се помирувате со другите работи какви што се. И сфаќаш колку брзо сè доаѓа толку брзо и си оди. И радостите и тагите. И среќата и несреќата. И ги собираш тие мали моменти затоа што никогаш не знаеш колку време ти преостанува. Ги склопуваш сите верзии од себе и сфаќаш колку грешки и пропусти и пропусти имало. И сфаќаш дека сепак си го преживеал сето тоа.
Секоја вечер треба да разберете една работа. Човечки е да се чувствува страв и тага, осаменост и напуштеност. Човечки е да чувствуваш предавство и разочарување, навреда и понижување, но човечко е и да не се откажуваш. Оди напред, не откажувај се. Борете се до крај. Само затоа што едно поглавје од животот не заврши како што сте сакале, не значи дека крајот на приказната нема да биде онаков каков што сакате и заслужувате. Само имајте малку повеќе верба во себе и животот и ќе забележите како животот се менува малку по малку. А и вие со него.
