Секое утро мојот живот залепува нов фластер на мојата рана. Со изгрејсонцето, со насмевката на случајниот минувач. Нежните зборови на драгата личност. Убавината на природата се буди. И се прашувам дали можеби сум поставил премногу очекувања од себе и од другите? Луѓето не мора да бидат онакви какви што мислите дека треба да бидат. Ниту, пак, треба да бидете она што сте замислиле. Кога ќе го решите ова, дефинитивно ќе има помалку рани во вашата глава. Нека животот се одвива онака како што се случува. И биди благодарен за доброто во него.
Не барам многу од животот секој ден, не трчам по никого. Само да се радувам на она што го имам и да не се грижам многу за она што сè уште го немам. Сè има причина и сè што треба ќе дојде во свое време. И луѓето и работите. Исто така, ќе исчезне. Без разлика дали ви се допаѓа или не. Она што е предодредено да остане со вас ќе остане. Во секој случај, имајте насмевка на лицето и позитивен став во срцето. Дозволете им на луѓето да мислат што мислат и вие живеете го животот онака како што мислите дека е најдобро.
