Секогаш размислувате за некои работи што не можете да ги поднесете, а потоа ги поднесувате, и трпите уште многу полошо. Од ден на ден. И така сфаќаш дека не бираш многу работи, ниту некој те прашува што ќе правиш. Доаѓате во ќорсокак само за да ги издржите. И со текот на времето доаѓате до точка да се запрашате: Дали ќе се борите или ќе дозволите работите да се случат како што се случувааат. И тогаш креваш глава и си велиш: Друг пат нема. Ова малку живот не ти е дадено да се криеш, и бегаш, туку да живееш.
Навикнете се дека, како што надоаѓаат годините, ќе растат вашите солзи, разочарувања и повреди. Навикнете се на фактот дека вашите одлуки за откажување ќе се множат додека ја доживувате залудноста на некои работи и злобата на некои луѓе. Но, не престанувајте да живеете во меѓувреме, не престанувајте да сонувате, верувајте дека сепак може да биде подобро. А кога ќе ви дојде најтешкото, не заборавајте да погледнете нагоре и да се потсетите дека ова е животот, дека немате друг и дека на крајот се ќе биде како што треба. И повторно ќе поченте да живеете од почеток.
