Животот те крши. Никој не може да те заштити од тоа, а живеењето во самотија нема да помогне исто така, затоа што самотијата е болна и може да те повреди на ист начин. Затоа што таа те повредува со недостигањето.
Ти мораш да сакаш, да чувствуваш. Тоа е причината поради која си тука на земјата.
Ти си тука за да го ризикуваш своето срце. Ти си тука за да бидеш проголтан.
А тогаш кога болката ќе пристигне, тогаш кога ќе бидеш повреден, предаден, оставен, или кога смртта ќе ти се приближува се поблиску, седи на јаболково дрво и слушај како јаболката паѓаат едно по едно, залудно трошејќи ја својата слаткост. И тогаш кажи си на себеси, дека си пробал онолку колку што си можел.
