Никој не е должен за нечиј живот, некои нешта мораме да ги направиме ние самите.
Некој човек имал обичај секоја недела да и каже на својата жена:
-Ти оди во црква и помоли се за себе и за мене.
На пријателите знаел да им каже:
-Јас не треба да одам во црква. Мојата жена оди и се моли за двајцата.
Една ноќ, тој човек сонил сон. Со својата жена се нашол пред рајските врати очекувајќи да се отворат. Вратата почнала полека да се отвора и тој слушнал таинствен глас кој му се обратил на неговата жена:
-Ти можеш да влезеш за вас двајцата!
Жената влегла и вратата се затворила. Од непријатните чувства и потресеност, човекот се разбудил. Неговата жена се изненадила и се зачудила кога следната недела за време на поаѓањето во црква, мажот и рекол.
-Денес и јас ќе дојдам во црква со тебе.
